Όλοι όσοι παρακολουθήσαμε το live, σίγουρα θα ξεκινήσουμε την περιγραφή του κάπως έτσι : «Περιμέναμε η αλήθεια είναι πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια για το συγκεκριμένο live…!» Δεν είχε τύχει να τους πετύχουμε και κάπου στα φεστιβάλ του εξωτερικού, οπότε η ανυπομονησία μας ήταν αναμενόμενη.
Λίγο πριν τις 22:00, μπαίνουμε στο Gagarin 205, και η support μπάντα της βραδιάς Tilbury on Cloves είναι ήδη επί σκηνής, για να θερμάνουν την ατμόσφαιρα και να μας προετοιμάσουν πριν τους Killing Joke. Ήχοι που παρέπεμπαν έντονα σε “The Cure” and “And Also The Trees”. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα περισσότερα, καθώς είχα ακούσει ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια, αξιοπρεπής προσπάθεια, αλλά χωρίς ξεχωριστό μουσικό στίγμα, απλά ενέτεινε την προσμονή για τους Άγγλους θρύλους του post punk και πρωτοπόρους του industrial rock. Μετά από αναμονή τουλάχιστον μισής ώρας και την κατάλληλη προετοιμασία της σκηνής, γύρω στις 23:00 εμφανίζονται στη σκηνή οι Killing Joke, με original line up, Kevin “Geordie” Walkerς στην κιθάρα, ο Martin “Youth” Glover στο μπάσο κ στα φωνητικά, ο Paul Ferguson στα drums, παρέχοντας και φωνητικά και ένα νέο μέλος, γνώριμο σε εμάς, o front man του EBM project “Inertia”, Reza Udhin στα synths και φωνητικά. Ακούγονται οι πρώτες νότες του “Tomorrow’s World” και o front man και κάτοχος 3 Grammy βραβείων παρακαλώ, Jeremy ‘Jaz’ Coleman ακολουθεί ντυμένος με μια ολόσωμη φόρμα εργασίας, επιβλητικός και υπέρμετρα θεατρικός, ξεκίνησε λέγοντας με την πιο ειλικρινή διάθεση που έχω διακρίνει ως ακροατής σε live ότι περίμεναν και αυτοί πολύ, 30 χρόνια, για να μας επισκεφτούν. Αρκετός κόσμος στο συναυλιακό χώρο του Gagarin, ακόμη και σ τον εξώστη. Πριν από σχεδόν κάθε κομμάτι, προηγείται μια μικρή εισαγωγή που σχετίζεται με τον τίτλο και ύφος του κομματιού. Ο κ. Coleman μας προτρέπει να αντισταθούμε στα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων και τραπεζών που μας έχουν οδηγήσει στην περιβόητη οικονομική κρίση και να φανούμε δυνατοί «Φταίνε οι τράπεζες, αυτές σας οδήγησαν εκεί, τα μεγάλα δικά τους οικονομικά συμφέροντα», καθόλου τυχαία παρατήρηση, καθώς έχει σπουδάσει κάποια χρόνια διεθνή τραπεζική στην Ελβετία.
Μου άρεσε πολύ που ακολούθησε δεύτερο κομμάτι, το διαβόητο από τα 80s “Love Like Blood” που ξεσήκωσε το κοινό και δεν περιμέναμε μέχρι το τέλος να το απολαύσουμε, εξάλλου είχαν να παρουσιάσουν πολλά και εξαιρετικά κομμάτια από την πολυετή πορεία τους. Συνεχίζουν εξαιρετικά δεμένοι μουσικά, χωρίς να προσπαθούν ιδιαίτερα, παρουσιάζοντας κομμάτια από το τελευταίο τους album, “Absolute Dissent” , ένα εξαιρετικό come back για τους θρυλικούς Killing Joke, που κάθε δουλειά τους έχει κάτι να πει.
Δε μας άφησαν όμως παραπονεμένους, ακούστηκαν επίσης από το πρώτο & ομώνυμο album, “Killing Joke”, τα “Wardance”, “Bloodsport”, “Change”, “Requiem”, “The Wait” and “Complications” , και όλοι εκτιμήσαμε και χτυπηθήκαμε δεόντως σ το κλασσικό πια “Eighties” που “ενέπνευσε” και τους “Nirvana” για το “come as you are”.
Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι με το νέο single “European Super State” ο Jaz Coleman μας προτρέπει, εμάς “the proud descendants of Plato” « να αντισταθούμε και να διεκδικήσουμε τη χώρα μας από τις τράπεζες και τα συμφέροντα μεγάλων διεθνών εταιριών», ρωτώντας εύγλωττα στην εισαγωγή “when food prices are going up and wages are going down, what do you do?”
Μετά από 1 ώρα και 45 λεπτά και 2 encore, μας άφησαν με τα δυνατά “Complications” και “ Pandemonium”, εμφανώς ικανοποιημένοι από τις αντιδράσεις του κοινού. Σίγουρα μια πολύ όμορφη συναυλιακή βραδιά, περάσαμε όλοι (κοινό κ μπάντα) πολύ, μα πολύ καλά!
Set list:
1. Tomorrow’s World
2. Love Like Blood
3. In Excelsis
4. Wardance
5. Absolute Dissent
6. Bloodsport
7. Change
8. European Super State
9. This World Hell (Die, Long Pig!)
10. The Fall Of Because
11. Ghost of Ladbroke Grove
12. Madness
13. Requiem
14. Eighties
15. The Great Cull
16. Fresh Fever From The Skies
17. Asteroid
18. Depth charge
Encore 1:
19. The Wait
20. Psyche
Encore 2:
21. Complications
22. Pandemonium
